Perşembe, Nisan 30, 2009

ELHAMDÜLİLLAH!!




İlk gördüğün anda;diller tutulup,gözler donup kalıyor..Beyin rüya mı,değil mi? idrakıyla meşgul..Eller gayri ihtiyari dua eder pozisyonu alıyor ammaa...Bir konuşabilsem...Yaa ben ilk gördüğüm anda dua edecektim,ne diyecektim?ne desem şaşkınlığında, o anın kıymetini kaçırmama telaşıyla dilden birkaç cümle dökülüyor..O ezberlenen dualara karşılık devamlı aynı cümleler tekrar ediliyor.Rabbim kabul buyurur inşaallah..

Ya Rabbim,beni davet edilenlerden eylediğin için Sana şükürler olsun..Her insana,her inanana nasip olmayan birşey bu...Ben nasiplendim...Ömrümün sonuna kadar bu şerefe layık olarak yaşamamı nasip eyle..

Kabe-i Şerif'i gören gözlerimi,dokunduğum ellerimi,O'na varan ayaklarımı,Orada okunan Ezan-ı Muhammediye'yi duyan kulaklarımı,ve yine Orada Kitab'ını izninle okuyan dilimi son nefesime kadar haramdan koru ve sakın,Ya Rabbi..Amin..Amin..Amin..